Het jaar is vier maanden oud inmiddels en mijn goede voornemens beginnen vruchten af te werpen. Want mijn goede voornemen is veranderd in een nieuwe, vaste gewoonte. Of eigenlijk, ik heb iets weggelaten en daarvoor in de plaats zijn betere dingen gekomen. Ik lijn niet, ik sport niet fanatiek, ik snoep en val toch af, heerlijk, maar mijn broeken gaan nu dus slobberen. Gelukkig ben ik zuinig en heb ik nog een aantal spijkerbroeken bewaard die uit de tijd stammen voordat ik me bandeloos overgaf aan slechte gewoonten. 
Kwestie van moeite met loslaten vermoed ik, maar in dit geval gewoon een vooruitziende blik. Op het moment dat de kinderen groot worden heb je geen excuus meer om niet voor jezelf te zorgen. En een goede conditie is toch wel essentieel wil je een beetje probleemloos ouder worden. En zo keek ik in mijn stapel oude spijkerbroeken en kwam tegen:
- Een Levi 501; Yes! Altijd goed. Weliswaar met knopen in plaats van rits maar da’s alleen maar handig na het eten. Is het bovenste knoopje niet genoeg, dan doe ik ongegeneerd ook het tweede knoopje los. Ik zie ook een klein scheurtje, maar who cares? Dat is toch helemaal hip?
- Een foute donkerblauwe denim spijkerbroek van stretch met wijde pijpen, taille lussen en hoge taille met twee knopen in de tailleband, boven elkaar: Yes! Weer helemaal in. En ook deze knoopjes zijn heel handig, vooral als er eentje ontbreekt.
- Een lichtblauwe verwassen spijkerbroek van een merk dat ik hier niet mag noemen. Helaas past die nog niet dus die gaat terug de kast in. Een goede motivatie om door te gaan op de door mij ingeslagen weg.
Stijlregel denim: Een gat in je denim mag alleen als je ‘m zo gekocht hebt
Probleempje met de Levi is dat scheurtje. Op de knie. Op één knie ook nog. Want dat blijkt niet te kunnen. Volgens mijn kids en die kunnen het weten. Ze zijn meedogenloos in hun oordeel wat kan en wat niet kan. In een tijd dat je een nieuwe spijkerbroek zonder scheur niet meer kunt kopen, is een spijkerbroek die vrijwel niet gedragen is maar met gat in de knie, not done. Waarom vraag ik me af? Het antwoord ligt voor de hand: omdat dit een ECHT gat is. Waarschijnlijk een keertje onderuitgegaan of te vaak op mijn knieën gelegen bij het stofzuigen, hoe dan ook, een broek die kapot is omdat je bent blijven haken achter het prikkeldraad, eruit gescheurd bent omdat je over het prikkeldraad wilde klimmen of inderdaad goed gedragen is, dat mag niet.
Scheuren moet, desnoods met een schaar.
We leven in een rare wereld. Ooit was dat wel anders, toen de rags echt waren, nog voor het mode was dus. Mij rest niets anders dan de schaar erbij te pakken en een gat te maken in de andere pijp van mijn denim jeans en op diverse plaatsen mooie, modieuze scheuren te maken op gepaste afstand van elkaar. Of ik repareer het scheurtje. Ik denk dat ik kies voor het laatste. Lafbek ben ik, dat wel.
